Een minimale compositie aan lange lijnen begeleiden je zicht tot diep in het bos en framen de schoonheid van het stammenspel.

De zwevende lopers geven je het gevoel te gast te zijn in het landschap

Deze woning ligt dicht bij een natuurgebied in het midden van Nederland.  

Het is een bosperceel met voor Nederlandse maatstaven een aanzienlijk hoogteverschil. Het huis ligt in het hogere deel van het perceel en gaat een relatie aan met de majestueuze bomen eromheen. 

De voortuin was al gerealiseerd en moest alleen worden gerenoveerd. De nadruk lag vooral op de achtertuin.

Als je het huis nadert en je de voordeur binnengaat, word je door het huis getrokken naar het licht toe, waar het fascinerende zicht op het lijnenspel en stammenspel je tot stilstand laat komen. 

Het spel van recht opgaande stammen vormt de basis voor het ontwerp. In het ontwerp wordt het perspectief gestuurd naar een groep lange verticale stammen van lariks. Een compositie van horizontale lijnen en zwevende promenades creëren een frame dat de kijker stuurt.

Het hele perspectief is als een levende compositie, die wordt omlijst door het tuinontwerp.

De natuur verandert door het jaar heen, terwijl het kader hetzelfde blijft. Stel je een time-lapse voor waarin de tijd op een andere manier wordt waargenomen. Stel je voor dat de groep lariksen in het voorjaar verse groene bladeren heeft, in de zomer oproept naar een donkere, meer blauwe kleur en in de herfst geel kleurt.

In deze tuin is het bos de tuin! In deze tuin gingen we niet voor de conventionele benadering. In traditionele tuinen is het gazon meestal direct gesitueerd aan het huis. In deze situatie is het concept dat de bosbodem direct aan het huis grenst. Zo ervaar je echt dat je in het bos woont. Het gazon ligt een stuk verder en dient, samen met de grote groepen rhododendrons, als display voor het spel van lariksstammen.

De terrassen en paden zijn op een bescheiden manier verwerkt in het ontwerp. Je bent een gast in dit bos.

Drijvende lopers versterken deze ervaring. De lange diagonale lijnen zijn niet uitgelijnd met de woning, maar staan op zichzelf. Ze versterken de diepte van de tuin. Tijdens het lopen biedt de ervaring om boven het natuurlijke oppervlak te zweven een subtiele stilte. Het gevoel een gast te zijn in het landschap.

The composition of long lines frames the spontaneous play of lush green and the rhythm of trunks in the forest.